woensdag 30 december 2009

Beirut


De reis naar Beirut verloopt via Cyprus. Eerst een landing op Paphos en dan Larnaca. Op het Turkse deel van het eiland licht de Turkse vlag op, een niet mis te verstane provocatie richting de Grieken.
In Beirut vallen als eerste op de roadblocks. En gebouwen die onaf zijn. Overblijfselen van de burgeroorlog die de stad jaren in tweeen deelde. Soms lijken karkassen van gebouwen in steden op post-war-scenes, maar hier is dat echt zo.
Vanaf het balkon van het hotel met sea view fotografeer ik bij aankomst het uitzicht. De seaview ontbreekt, maar de straat beneden intrigeert. Tijdens de opname nadert een militair onder het balkon. Eerst geloof ik het niet, maar dan staan er opeens twee. Ik sta in mijn onschuld en onderbroek, als er nog later drie staan en dan vier. Iets later wordt beleeft op de deur geklopt. De picollo van het hotel verzoekt in zijn beste Engels mij met camera in de lobby. Een militair wacht en wil de beelden zien. Ik toon een foto van een blinde muur met een typisch Arabisch motief. De man begrijpt er niets van, waarom zou je dat nu willen fotograferen? De receptionist verstaat mij wel, al is zijn Engels van een raadselachtig soort. Toch begrijp ik goed dat fotograferen hier niet het beste idee is. En de volgende dag zie ik waarom, want het braakliggende terrein onder de hotel kamer wordt streng bewaakt. Er ligt een ambassade en de angst voor een bomaanslag of een hit and run is blijkbaar groot.

zondag 27 december 2009

Suicidal Tendencies

Suicidal Tendencies - Come Alive from Suicidal Tendencies on Vimeo.


Nog even het jaar uit knallen, juist als je denkt dat de cyco club definitief oude mannen zijn geworden met kromme ruggen en pijn in de botten- blijken ze alweer een half jaar rond te touren.

vrijdag 25 december 2009

Roerig en bewogen


Het einde van het jaar nadert. De lucht is donkergrijs en J.S. Bach vult de kamer. De hoogtepunten van het jaar in beeld liggen op de bank. Nog kort geleden zwom ik in de oceaan bij Miami Beach en gisteren schaatste ik op een Hollandse ijsbaan. De tijden wisselen elkaar in rap tempo af, want volgende week verblijf ik in Beirut.
Terwijl de regen de sneeuw doet smelten contempleer ik over het afgelopen jaar. Een tijd van stilte die dit mogelijk maakt, het resultaat van de afgelopen week. Ik kijk terug op een roerig en bewogen jaar, soms leek het wat veel voor één mensenleven.

dinsdag 15 december 2009

Waterwegen wegen


Het is fijn om in deze laatste dagen van het jaar een kunstwerk van mijn hand te kunnen introduceren. Het is gemaakt voor Rijkswaterstaat in Goes, en gesitueert in een recentelijk gerenoveert regiokantoor. Op mijn website kunt u er meer over lezen en beelden ervan zien.
Aanstaande donderdag 17 december wordt het werk 'waterwegen wegen' opgeleverd tijdens de kerstborrel van Rijkswaterstaat. Dan zal ook het boekje (prachtig vormgegeven door 'de ontwerpers') dat bij deze opdracht verschijnt het daglicht zien. Iedereen is van harte welkom deze gelegenheid bij te wonen.

maandag 7 december 2009

Everglades


De stad uit via US1, een eindeloos langzame rit langs shoppingmalls en fastfoodketens. Tot turnpike Florida South, hier gaat het sneller. Nog zuidelijker spitst de tolweg, links richting the Keys, de eilanden groep die bij stormen als Andrew en Kantrina Florida’s eerste klappen opvingen en rechts de Everglades. ‘the rivers of grass’. In dit gebied varen de windboten door het moeras, zijn overal alligators te zien en verbergen smokkelaars hun cocaine op weg naar het goddeloze Miami. NOT!
De Everglades is het op drie na grootste natuurreservaat van de Verenigde Staten, bereikbaar via drie ingangen, net Kroller Muller, alleen het museum in het midden is vervangen door een visitors center waar boten kunnen worden gehuurd. De windboten zijn inmiddels taboe, ze zijn er nog wel, maar het wordt sterk afgeraden ze te varen vanwege het vernietigende effect op de natuur. Om het werkelijke natuurschoon te ervaren moet van de weg worden afgeweken, lopend door the swamps in wetsuits, varend in een kano of lopend over de paden die zijn aangelegd. Een alligator spotten is zo’n beetje het hoogst haalbare avontuur.
In een boom aan de overkant van de grote vijver zit een roze vogel op een tak. Het dier geniet van alle aandacht die het krijgt, want touristen hebben hem gespot. Een van hen zie ik later op een parkeerplaats, hij viel al op door zijn camouflage kleding. Maar nu staat hij demonstratief geleund tegen zijn 4wheel drive, zijn kilo’s wegend telelens die is meegespoten in de camouflage kleuren van zijn outfit bungelt achteloos langs zijn heup.

zondag 6 december 2009

Metro


In downtown Miami vind ik een toegankelijk Metropolis. Er rijdt een onbemande metro in een cirkel. Die is goedkoop en de frequentie is groot. De metro rijdt over een verhoogde magneet baan, soms door gaten in gebouwen. Een foto die ik inmiddels heb gemaakt toont de fascade van een gebouw. Binnen is een parkeergarage en op een verdieping is een sleuf. Daarbinnen is een metrostation. Het is heel fascinerend te zien hoe deze stad met het gebrek aan ruimte omgaat.
Eerder op de avond fotografeerde ik vanaf een tallud. Overdag gespot en ’s avonds teruggevonden. Hier vanaf vind ik het perfecte standpunt en de juiste afstand boven het straat niveau. In New York zouden overal hekken staan om mensen hier weg te houden, maar hier in Miami is deze plek te bereiken. Tijdens de opname klimmen twee mannen omhoog. Eerst voelt het alsof ze naar mij toekomen, totdat ze twee meter onder mij onder het viaduct kruipen, ze zien mij niet eens. Hier blijkt later hun slaapplaats.

zaterdag 5 december 2009

Borsten


Een van de beurzen in Miami is de Nada Art Fair. De venue is een hotel op de 69e straat van Palm Beach. Hier staan de wat jongere galeries in een prachtige ambiance bij elkaar. Het hotel is op zich een bezoek waard: op naar het dak!
In tegenstelling tot veel andere Amerikaanse steden is Miami heel toegankelijk, er is nauwelijks iemand die de weg verspert.
Op de bovenste etage van het hotel ontbreken de Penthouses, alles is nog in wording. Hotel attributen en bouwmaterialen staan er op geslagen. In een van de kamers een gezelschap paspoppen, volkomen aangepast aan de schoonheidsidealen van Miami.

vrijdag 4 december 2009

Wynwood










In de wijk Wynwood is de opening van Pulse-Art Miami. De wijk is ’s avonds niet de beste omgeving om als blanke naartoe te gaan. Maar tijdens de dag en het uur van de opening rijden de taxi’s af en aan om de beaumonde van America naar The Ice Palace te brengen. De valet parking maakt overuren, terwijl twee minuten verderop gewoon op straat kan worden parkeert, maar niemand die zich daaraan waagt uit angst voor de bad neighbourhood.
De sfeer van Pulse is aanzienlijk minder formeel en glamourus dan die op de Art Basel Miami, een betere sfeer om kunst in tegen te komen. Tijdens de opening worden muffins geserveert met Bacardi cocktails. Het is broeierig warm op deze zonnige dag.
In de middag keer ik terug naar Art Basel Miami. Hier was gisteren de opening, toen trok het toegestroomde publiek vooral mijn aandacht.
Bij een galerie-stand voltrekt zich een ‘Art Drama’. Het beeld op de grond -een omgevallen lantaren met daarnaast twee olie vlekken, uitgedrukt in glanzend verchroomd metaal- krijgt onverwachts een schaduw als iemand een fles wijn pal naast het kunstwerk kapot laat vallen. Onder verwoede pogingen van de galerist, om de wijn, de echte vlek, van het kunstwerk af te poetsen, versmelten de twee werkelijkheden met elkaar.


donderdag 3 december 2009

Miami


Het hotel aan Indian Creek Drive ruikt naar chemisch schoonmaakmiddel. In Nederland was ik er al voor gewaarschuwd, zo ver strekt haar reputatie. Het interieur ziet er precies uit zoals het ruikt. Het tapijt vertoont sporen van koffers die er over heen hebben gereden. Een continue stroom auto's trekt aan het terras voorbij.
Rijdend over de boulevard van Miami beach waan ik mij in een soap serie. Op de hoek staat Dexter en even later word ik ingehaald door de cabriolet van dokter Troy. Aan lantarenpalen hangen aankondigingen van een Art Fairs. Zo'n 10 heb ik er nu al geteld, maar naar verluid zijn er minstens 18. De opening van de Pulse, waar mijn werk hangt, is straks om 10 uur. Met een brunch in plaats van een cocktail party.